ETERNAL CHAMPION & SUMERLANDS – DYNAMO
CONCERTREVIEW VAN ETERNAL CHAMPION & SUMERLANDS – DYNAMO, EINDHOVEN 29-02-2024
Een heavy metal avond in Dynamo dat was voor mij lang geleden. Bij binnenkomst bleek dat deze twee underground bands uit de States in de Mainstage speelde en niet in de Basement.
Persoonlijk had ik geen heel grote opkomst verwacht, maar dat bleek heel anders te zijn. Dynamo was met een dikke 300 bezoekers toch uitstekend gevuld. Sinds mijn laatste bezoek aan Dynamo bleek de zaal een kleine metamorfose te hebben ondergaan.De bar naar de zijkant verplaatst en het balkon was verdwenen. Een echte verbetering, maar helaas bleek dat niet voor alles het geval.
Sumerlands
Toen Sumerlands na een kort intro uit de startblokken schoot met de eerste 3 songs van hun laatste album Dreamkiller, bleek het geluid zeer matig was. Het geheel was rommelig en de gitaren kwamen niet duidelijk uit de verf. Bas en drums stonden vrij prominent in de mix en zodoende was de melodieuze heavy metal met lichte prog invloeden moeilijk te volgen. Gelukkig waren de solo’s van Arthur Rizk en John Powers nog goed te horen. Echt zonde was dat zanger Brendan Radigan zijn uitstekende stem in de mix verzoop en dat daarbij een overdreven galm ook niet hielp. Hij bleek erg goed in zijn hoge uithalen te zijn. Jammer is echter wel zijn wat schuwe houding, waarbij hij zich regelmatig verschuilt achter de andere muzikanten.
In 45 minuten werden er 10 nummers gespeeld die eerlijk verdeeld werden over hun beide albums. De set werd afgesloten met het ijzersterke Seventh Seal en de single Force of a Storm. Hier liet Sumerlands een positieve indruk achter en het publiek reageerde enthousiast op hun set.

ETERNAL CHAMPION
Aangezien beide bands de gitaristen en bassist delen was er slechts een korte ombouw pauze nodig en nadat Fighting the World door de pa schalde startte Eternal Champion met hun intro The Godblade. Bij eerste song War At The Edge Of The End bleek het geluid nog steeds niet te zijn verbeterd. Krachtpatser Jason Tarpey’s stem klonk niet zoals hij eruit ziet, maar eerder dun en met weinig power. Toen hij zijn middeleeuwse ridderkap afzette bleek hij wat weg te hebben van onze wijlen Onno CroMag (Aardschok medewerker). Gelukkig verbeterde vanaf het derde nummer The Armor Of Ire het geluid enigszins en werd het wat dynamischer. Zodoende kwamen de gitaren en ook de zang wat beter naar voren. Het publiek vierde de epic metal met veel enthousiasme. Met oudere songs The Last King Of Pictdom en demo track Retaliator ontstond er zelfs een flinke pit.

Zelfs de Legend cover Destroyer werd ten gehore gebracht. Uiteindelijk lag de nadruk op laatste album Ravening Iron, waarbij veelvuldig van allerlei geluidssamples gebruik werd gemaakt. De set werd afgesloten met I Am The Hammer en doomy Skullseeker. Hierbij werd het publiek steeds wilder en de pit steeds groter. Des te verrassender was het dat de show van Eternal Champion na 45 minuten al was afgelopen. Wat blijft was een positief gevoel en fijn om te zien dat underground heavy metal bands ook in ons kikkerlandje leven. Hopelijk weet Dynamo de volgende keer wel een betere sound neer te zetten, want beide bands hadden dit verdiend.
Geschreven door Theo Thijssen
Foto’s door Theo Thijssen
Online: