WELCOME TO HELL – EFFENAAR – EINDHOVEN

WELCOME TO HELL BEWIJST DAT OLD SCHOOL METAL NOG STEEDS LEEFT!

GEZIEN IN DE EFFENAAR EINDHOVEN, 13-04-2024

Welcome To Hell

Vorig jaar werd voor de eerste keer het underground festival Welcome To Hell gehouden en het bleek dat dit een succesvol, sfeervol gebeuren was. Gelukkig had de organisatie Loud Noise besloten om dit jaar er een vervolg op te geven. Ditmaal lag de nadruk meer op thrash metal en was de variatie iets minder dan bij de eerste editie. Ook waren er minder oude bands en lag de nadruk op jonge veelbelovende bands.
Of het hieraan te wijten was of niet maar de opkomst bleek dit jaar wat minder te zijn en de leeftijd van de bezoekers lag ook wat lager. Voor de bezoekers had het veel voordelen; zo was de kleine zaal makkelijker bereikbaar en kon je goed bij de bar komen. Niet onbelangrijk voor een lange dag.

Bladecrusher

Afgetrapt werd er met het Nederlandse Bladecrusher dat gedegen thrash metal in Slayer stijl brengt. Het is al snel duidelijk dat de band veel live ervaring heeft en zeer spontaan overkomt. Tel daarbij een leuke podium aankleding, met doodshoofden en een heus zwaard en mede hierdoor kwam Bladecrusher verrassend professioneel over. Er werd vooral strak gemusiceerd door de gitaristen en zanger Stephan Leistra beschikt over een ruige en krachtige strot. Er werd afgesloten met Black Magic van hun grote voorbeeld (Slayer dus) en zo liet Bladecrusher een positieve indruk achter, iets dat ook te zien was in de eerste moshpits van deze dag.

Headless Hunter

Headless Hunter mocht als eerste in de grote zaal spelen. Hun thrash metal heeft een moderne inslag en kent ook wat death en hardcore invloeden. Helaas was het geluid in de grote zaal beduidend minder dan in de kleine zaal en kwam men niet zo krachtig over. De opblaas joints in het publiek waren een leuke gimmick maar komen bij mij wat kinderachtig over. Het publiek vermaakte zich hiermee en dat leidde ook wat af van hun matige muzikale prestatie.

Battlecreek

Dan snel door naar het Duitse Battlecreek. Zij brengen old school thrash metal in Exodus stijl. De kleine zaal ging weer goed mee en ook nu waren er weer flinke moshpits. Jammer dat de band maar één gitarist heeft want hun gitaarsound blijkt wat mager te zijn. In hun set blijken er ook wat cross over invloeden in hun muziek te zitten. Zodoende doen ze ook aan een band als Warbringer denken. Op het eind bleken ze de zaal behoorlijk mee te hebben gekregen en zodoende laten ze een positieve indruk achter.

Devastator

Hierna is het de beurt aan het Britse Devastator met hun zwart geblakerde thrash metal. Zeg maar Sodom meets black metal. Persoonlijk is dit niet geheel mijn ding maar met catchy nummers zoals Black Witchery en Walpurgisnacht wist men toch te overtuigen. Ze zetten een gedegen show neer en dat beloofd wel wat voor de toekomst. De kans is groot dat je deze band nog vaker op festivals tegen zult komen.

Bewitcher

Bewitcher was één van de bands waar ik van tevoren vooral naar uitkeek. Het bleek dat ik niet de enige was want de kleine zaal was nu flink gevuld en het optreden deed qua sfeer denken aan Hellripper van vorig jaar. Muzikaal bevat hun speed, thrash metal ook wat invloeden van bands als Venom en Midnight. Bij dit trio is vooral Matt Litton die de aandacht op zich vestigt. Zijn zang is ruig, krachtig en bevat soms ook wat heavy metal melodielijnen. Het zijn echter de snelle en messcherpe riffs die overtuigen en de kleine zaal regelmatig in een grote pit omtoverden. Nadat de nummers Cursed Be Thy Kingdom en Bewitcher de set afsluiten is de zaal bijna letterlijk ontploft en maken ze mijn hoge verwachtingen meer dan waar.

Cyclone

 De langst bekende naam is het Belgische Cyclone. Vorig jaar verrasste ze mijn met een puike optreden op Keep It True. Ook nu wisten ze weer te overtuigen met hun old school thrash metal. De oudgedienden, zanger Guido Gevels en bassist Stefan Daamen, hebben sinds 2019 de band heropgericht en zijn regelmatig op festivals te bewonderen. Wat de band aan uitstraling mist maakte Cyclone goed door strak gespeelde thrash metal met sterke riffs te brengen. Met nummers als In the Grip Of Evil en Neurotic werd de zaal flink opgewarmd en bij afsluiter Fighting the Fatal was er een flinke pit en ging iedereen met een big smile naar de kleine zaal.

High Command

Daar wachtte de crossover thrash formatie High Command. Voor mij een volledig onbekende en zij wisten te verrassen. Muzikaal doet ze denken aan Power Trip en Enforced met Slayer momenten en wat punk invloeden. Tekstueel zijn songs als Merciless Steel en The Commander’s Code te omschrijven als fantasy. Gitarist en bandleider Ryan McArdle had in het begin een kap op, maar op het eind van de set niet meer. De andere gitarist Razzle kennen sommige nog van Seax. Beide weten knallende riffs neer te zetten en dat zette de kleine zaal in vuur en vlam. Na Sword of Wisdom kwam er een einde aan een sterk optreden die de kleine wederom in een pit veranderde.

Gama Bomb

Bij deze stijgende temperatuur snel door naar Gama Bomb. De feestvreugde is echter snel voorbij. Gama Bomb speelt in het begin vooral wat midtempo nummers en dat kwam de sfeer niet te goede. Ook zanger Philly Byrne had met zijn hoge stem niet zijn beste dag. Maar als dan tijdens het nummer Bring Out The Monster de mascotte Snowy The Snowman het podium opkomt slaat alsnog de vlam in de pan. Gelukkig zaten er op het einde van de set wat meer vlotte songs in de set en ging het publiek alsnog mee. Persoonlijk vond ik Gama Bomb de tegenvaller van de dag.

Kryptos

Hierna het uit India afkomstige Kryptos. Hun speed metal is doorspekt met invloeden van heavy metal bands als Judas Priest en Accept. Met songs als Dead of Night, Electrify en Afterburner werd er een gedegen en enthousiaste set neergezet. Het is vooral zanger gitarist Nolan Lewis die een sympathieke uitstraling heeft waardoor Kryptos het publiek snel op zijn hand krijgt. Zodoende lukte het hem op het publiek tijdens AfterBurner hard “watch out” mee te laten blèren. Het was al een tijd geleden dat ik Kryptos live gezien had en als band groeien ze elke keer dus dat belooft nog steeds meer voor de toekomst.

Angelus Apatrida

Dat je met hard werken en veel toeren steeds meer naam op kunt bouwen bewijst het Spaanse Angelus Apatrida. Vaak waren ze de eerste band, maar vandaag waren ze voor velen de eigenlijke headliner. Hun strakke door de Bay Area stijl beïnvloede thrash metal komt altijd sympathiek over en word technisch uitstekend gebracht. Je hoort goed dat ze veel live ervaring hebben opgedaan en hierdoor wist de band de meest professionele set van de dag weten neer te zetten. De nadruk lag bij albums als Cabaret de la Guillotine, Angelus Apatrida en natuurlijk hun laatste album Aftermath, maar ook oudere nummers als Give ‘Em War en You Are Next worden niet vergeten.

Insanity Alert

Insanity Alert mag met hun feestje de kleine zaal afsluiten. Deze Oostenrijkers brengen crossover thrash metal in de stijl van DRI, Suicidal Tendecies en vooral S.O.D.. Het is vooral stand up comedian Heavy Kevy oftewel onze Nederlander Kevin Stout die met zijn grappen en grollen de zaak op zijn kop wist te zetten. Dit inclusief borden met daarop allerlei teksten. Hoogtepunt is het afsluitende Run To The Pit dat uiteraard een knipoog is naar Maiden’s Run To The Hills, Het publiek zingt hierbij in volle borst mee: Run To The Pit, Run For Your Live. En zodoende maakte Insanity Alert een knallend einde in de kleine zaal.

Midnight

Het was aan de headliner Midnight om deze dag waardig af te sluiten. Vorig jaar voorspelde ik al dat dit het ideale festival voor deze black, punk en speed metal band is. Dat ze gelijk als headliner gebombardeerd werden wekte wel mijn verbazing. Gelukkig wist de band een redelijk professionele en strakke set neer te zetten. Hun set met nummers als Black Rock ’n Roll, Fucking Speed and Darkness en Evil Like A Knife kwam zeer gedreven over. Ook het opgefokte Hellish Expectations en F.O.A.L werden goed ontvangen. De band van Athenar speelde vol energie en toen de gitarist crowdsurfend het publiek in ging werd het festival waardig afgesloten.

De tweede editie van Welcome To Hell bewees dat old school metal nog steeds leeft en dat ook de ‘jeugd’ nog vol voor de muziek gaat. Persoonlijk vond ik de opkomst van zo’n 700 mensen prima, want de kleine zaal was ook goed bereikbaar. Mocht de organisatie meer publiek willen halen programeer dan ook enkele old heavy metal bands of wat oudere bands met een goede undergound naam. Verder was het een uitstekende zet om nu op tijd te stoppen zodat de zaal tot einde gevuld bleef. Op naar de derde editie van Welcome To Hell?

Geschreven door Theo Thijssen

Foto’s door Theo Thijssen

Welcome to Hell will be back! – Welcome to Hell (welcome-to-hell.nl)