ERJA LYYTINEN KONDIGT NIEUW STUDIO ALBUM AAN

SMELL THE ROSES WORDT GERELEASED OP 28 MAART 2025
SINGLE EN TITELTRACK NU UIT
Op 28 maart 2025 brengt de bekroonde gitarist en bluesartiest Erja Lyytinen haar nieuwe studioalbum “Smell the Roses” uit. De eerste single en de titeltrack verschijnen op woensdag 29 januari en gaan vergezeld van een nieuwe videoclip. Erja lichtte het nummer als volgt toe: “De boodschap is simpel: word wakker en ruik de rozen. Er is zoveel moois in de wereld, dus waarom stoppen we niet even en genieten we ervan?”
Waiting for the Daylight
Het is drie jaar geleden dat Erja Lyytinens laatste solostudioalbum, “Waiting for the Daylight”, uitkwam. Sindsdien is de High-Flying Finn onvermoeibaar de wereld over gegaan en heeft hij opgetreden op prestigieuze evenementen zoals het Byron Bay Blues Festival in Australië, was hij de hoofdact van HRH Blues in de O2 Academy in Leicester en maakte hij zijn debuut op het legendarische Rory Gallagher Festival. . in Ballyshannon, om er maar een paar te noemen.
Over Erja Lyytinen
Gedurende haar carrière is Erja Lyytinen in haar geboorteland Finland in veel televisieshows verschenen, maar eind 2024 werd de artiest uitgenodigd om deel te nemen aan The Masked Singer op de Finse televisie. Zoals je je kunt voorstellen, moest Erja geheimhouding betrachten over haar rol in de show; zelfs haar tweelingjongens vroegen zich af of hun moeder meedeed aan het programma. “Ik mocht optreden in The Masked Singer in Finland, waar ik de finale haalde. Het was zo’n fantastische ervaring, en ik vind het altijd leuk om tv-shows te doen. Mijn personage was “Skeleton,” en ik mocht coole liedjes zingen zoals “Master of Puppets” van Metallica, “Running up That Hill” van Kate Bush en “Hallelujah” van Jeff Buckley. Ik heb mijn versie van het laatste nummer als single opgenomen.”
Te midden van haar uitgebreide touractiviteiten en haar rol bij The Masked Singer, zal de Queen of the Slide Guitar eind 2024 een nieuw livealbum uitbrengen met de titel “20 Years of Blues Rock!”. De concertregistratie werd opgenomen in haar geboortestad Helsinki, Finland, tijdens een avond die een muzikale mijlpaal vierde: de 20e verjaardag van de release van Erja’s debuutsoloalbum Wildflower.
In wat al een uitstekend jaar was voor de kunstenaar, werd Erja Lyytinen in november 2024 erkend als Angel of Rock bij de HRH Awards in Great Yarmouth. Daarmee trad ze in de voetsporen van legendes uit het genre, zoals Doro Pesch en Jackie Chambers van Girlschool. “Het maakte mij echt heel blij. Vooral omdat ik een Finse artiest ben die op vijftienjarige leeftijd begon met gitaarspelen en ervan droomde om in het buitenland voor publiek op te treden. Het voelt geweldig en erkenning geeft mij altijd een duwtje in de rug om mezelf als artiest te verbeteren. Het maakt me ook zo dankbaar voor mijn fans die mij al die decennia zo gesteund hebben.”
Smell the Roses
Achter de schermen werkte Erja in 2024 in de studio aan haar aankomende volledige studioalbum. “2024 was voor mij heel innovatief. “Ik begon met het schrijven van nieuwe nummers in het voorjaar van 2024, toen ik de kans had tussen mijn drukke schema door”, zegt Erja. “Op mijn laatste studioalbum uit 2022, “Waiting for the Daylight”, hadden we veel lagen op elk nummer – violen, keyboards, tientallen gitaartracks en veel achtergrondtracks. Met het nieuwe album wilde ik juist de tegenovergestelde richting op. Voor het album “Smell the Roses” wilde ik de nadruk leggen op de gitaarriffs en gitaarsolo’s en de bandinstrumenten individueel laten opvallen.”
“Smell the Roses” blijft de muzikale evolutie van Erja Lyytinen laten zien, aangezien de artiest haar creatieve grenzen met elke release die volgt, blijft verleggen. “De backing tracks van het album zijn opgenomen in Hollywood House Studios in Helsinki. Ik vertelde mijn mix engineer Matias Kiiveri om te gaan voor het geluid van seventies rockalbums. Ik luister de laatste tijd vooral naar vinyl en opnames uit de jaren zestig en begin jaren zeventig,” legt Erja. “Tijdens het mixen van het album gebruikten we wat analoge apparatuur zoals een Two-Track Tape Machine om een vet en warm geluid op het album te krijgen. Dit geluid en de organische manier van muziek maken spreken mij erg aan.”
Erja was opnieuw verantwoordelijk voor de productie tijdens de opnames van “Smell the Roses”. “Ik heb maar drie dagen met mijn band in de studio gewerkt en alle begeleidingstracks zijn toen opgenomen. “Vervolgens heb ik mijn gitaarsolo’s en zang zelf opgenomen in Little Sniper’s Studio in Helsinki”, bevestigde Erja. “Het is niet de eerste keer dat ik mijn eigen album produceer en opneem, dus ik wist wat ik van de taak kon verwachten. Het waren lange uren, het nemen van moeilijke beslissingen en het veel alleen gitaarspelen! Ook deze keer heb ik het in de studio niet makkelijk gehad. Ik daagde mezelf uit om geavanceerdere solo’s te creëren dan ooit tevoren. Het album bevat een aantal volledig gearrangeerde gitaarsolo’s, maar ook een aantal geïmproviseerde leadpartijen.”
Hoewel de laatste drie albums van de artiest zich afspeelden rond het verbreken van een relatie, wilde ze naar eigen zeggen de nummers op “Smell the Roses” “edgier” maken. “Er zijn liedjes over het tegenkomen van diep verdriet, wat betekent dat je de blues krijgt en vervolgens naar de hel gaat. Onderwerpen als vergeving, hoop, lust, verlies en verraad hebben mijn liedjes geïnspireerd, samen met mijn liefde voor de natuur. Ik wilde een beetje mysterie toevoegen ook bij sommige nummers,” zegt ze. “Er zijn een aantal puzzels die je zelf in elkaar moet zetten.”
Het album
Zoals veel artiesten wil Erja dat het onderwerp van haar teksten openstaat voor de interpretatie van de luisteraar. “Ik wil de liedjes niet te uitgebreid uitleggen, maar wil de luisteraar juist zijn eigen verhaal en interpretatie van het liedje laten vinden. Titels als “Going to Hell”, “Abyss” en “Empty Hours” vertellen waarschijnlijk veel – dit is niet zomaar een album gespeeld in een majeurakkoord met een glimlach op je gezicht,” lacht Erja. “Het album is een veel zwaarder dan mijn vorige, maar het tilt je nog steeds op. De ritmes op het album zijn groovy en rocky en ik weet zeker dat de meeste nummers leuk zullen zijn om te spelen op festivals en liveshows!”
Erja Lyytinen bereidt zich voor om haar langverwachte nieuwe studioalbum, dat in maart uitkomt, aan haar trouwe fans over de hele wereld te presenteren. De release van het album gaat gepaard met Erja’s meest uitgebreide Britse tournee sinds vóór de pandemie.
Smell the Roses, het nieuwe album van Erja Lyytinen, verschijnt op 28 maart 2025 via Tuohi Records. Voor meer informatie, inclusief een actueel tourschema, kunt u terecht op https://erjalyytinen.com/.

Erja Lyytinen – Smell the Roses – Song Backgrounds:
SMELL THE ROSES
“Smell the Roses” is de titeltrack van het album. Het nummer heeft een coole riff die leuk is om te spelen en die gedurende het hele nummer herhaald wordt. Dit is een ritmisch nummer en de eerste single van het album. De boodschap is simpel: word wakker en ruik de rozen. Er is zoveel moois in de wereld, dus waarom stoppen we niet even en genieten we ervan? Waarom hebben we meer nodig, en waarom is het gras altijd groener aan de overkant? Het lied is een herinnering voor ons allemaal om wakker te worden voordat we veranderen in zinloze robots die niet weten wat ze moeten doen in de overweldigende stroom van materie en behoeften.
GOING TO HELL
Het nummer is een mix van blues en prog-rock! Het progressieve gitaarpatroon in de introductie neemt je mee naar de brandende kolen, waarbij langzame, krachtige bluesrefreinen worden afgewisseld met een bemoedigend gevoel. In het verhaal bezorgt iemand je een slechte ervaring en je krijgt er een depressie van, een melancholisch gevoel. Jij gaat misschien naar de hel, maar die ander ook. Misschien heb jij iets verkeerd gedaan, maar de andere persoon die jou op je knieën heeft gedwongen, heeft dat ook gedaan. We maken allemaal egoïstische keuzes in het leven en niemand van ons staat boven de ander.
ABYSS
Ik bedacht het liedje toen ik op een vrije dag in een Air B&B-appartement verbleef. Ik was behoorlijk zat van sommige dingen die er gebeurden en terwijl ik op de bank in het appartement zat, pakte ik mijn gitaar en stemde hem op een verlaagde D en het werd de zware openingsriff van “Abyss”, na het couplet en de brug. Later realiseerde ik me dat dit nummer een vergelijkbare sfeer heeft als het Soundgarden-nummer “Black Hole Sun”. Als je diep in de afgrond duikt. Als mensen om je heen je teleurstellen, beland je op de bodem. Het was fascinerend om een solo voor Abyss op te nemen. Er zijn twee verschillende soorten solo’s. De eerste heeft wat tremolo-barbombs en surft op de golven, en de tweede heeft wat versnelde gitaarpartijen. Die kunnen je bij de eerste keer luisteren al in hun greep krijgen. Het hele nummer duurt ruim zeven minuten, maar de spanning blijft tot het einde toe behouden. “Abyss” is een van mijn favorieten op het album en ook het eerste nummer dat ik voor het album schreef.
WINGS TO FLY
Het lied gaat over hoop, vergeving en het besef dat je slechts een klein onderdeel bent van deze enorme wereld. Het lied groeit beetje bij beetje en omarmt de natuur om ons heen. Iemand is uit je leven verdwenen, maar je wenst hem/haar alleen maar het allerbeste en hoopt dat hij/zij zijn/haar vleugels kan uitslaan en kan vliegen. Ik vind dat dit nummer een beetje een Southern Rock/Americana-gevoel heeft. Toen ik zestien was, luisterde ik veel naar Lynyrd Skynyrd. Ik vond ze de beste rockband ooit! Dus ik wilde iets soortgelijks hebben. Halverwege het nummer is er een dubbele gitaarpartij, die vooruitblikt op het moment vlak voordat je je vleugels uitslaat en de sprong waagt om naar de lucht te stijgen.
DRAGONFLY
Ik houd van wandelen en ronddwalen in de natuur. De intro neemt me mee terug naar de loopplanken die ik gebruikte om door de moerassen te lopen. In het verhaal ga je naar het bos om te ontsnappen aan slechte woorden en negatieve gevoelens. Je hebt medelijden met de natuur die, net als jij, is uitgebuit en gekwetst. Een prachtige libel komt je tegemoet en jullie voelen hetzelfde. Jullie willen allebei vrij rondlopen, maar de bossen om jullie heen worden gekapt. Dit lied gaat dus ook over het bos en de natuur. Wij moeten voor onze natuur zorgen, de manier waarop het ons geneest en voor ons zorgt totdat er niets meer over is.
THE RING
Laten we rocken in de worstelcirkel! The Ring is een vrolijk en energiek nummer met wat slidegitaarriffs! Het was leuk om een behoorlijk rechttoe rechtaan rocknummer te schrijven en ik weet zeker dat dit een geweldig livenummer zal worden om te spelen tijdens de shows. Het verhaal gaat over iemand die je uitdaagt, waardoor je geen andere kans hebt dan de ring in te stappen en jezelf te verdedigen. Laat het spel beginnen!
BALL AND CHAIN
Ik werd midden in de nacht wakker met het refrein “Nothing to do about it, nothing to do about it” dat zich steeds maar weer in mijn hoofd herhaalde. Dus ik moest opstaan, mijn gitaar pakken en dit liedje opschrijven. Soms doe je heel erg je best, maar het is niet genoeg en het zal hoe dan ook niet lukken. Dan is het beter om het van je af te schudden en te beseffen dat er niets aan te doen is. Mijn slide-solo doet me denken aan de muziek van een computerspel. Het werd zo grappig en schattig dat ik deze versie gewoon voor het liedje moest gebruiken. De tekst is behoorlijk bluesy, maar het nummer zelf is behoorlijk vrolijk. Wat een verfrissend en grappig contrast!
STONEY CREEK
Dit is een mysterieus verhaal over een wandeltocht die misgaat. Iets roept je om van het gemarkeerde pad af te stappen, fluistert je toe dat je naar de rivier moet komen. En dan gebeurt er iets onverwachts, wat niemand kan navertellen. Terwijl ik al het idee had van een plaats “Stoney Creek”, was ik de naam aan het googelen en er was een slag om Stoney Creek in de loop van de tijd geweest – wat een toeval. Ik herinner me dat ik als tiener het liedje “Where the Wild Roses Grow” van Nick Cave hoorde. Ik begreep het grimmige verhaal niet meteen, maar “Stoney Creek” heeft misschien wel een beetje dezelfde mysterie, alleen wordt het niet zo openhartig verteld. Het was leuk om de gitaarpartijen voor dit nummer te spelen! Ik speel slidegitaar in open G-stemming, met een capo op de tweede fret in A. Het nummer staat echter op E, wat mij dwingt om het spel vanuit een andere hoek te benaderen.
EMPTY HOURS
“Empty Hours” is een liefdesverhaal dat eindigt en waarin jij alleen achterblijft. Ik wilde dat dit lied intimiderend en luchtig zou zijn. De slidegitaarmelodie ontstond toen ik me eenzaam voelde in mijn hotelkamer tijdens een tournee. Ik heb mijn slidegitaar gestemd in een open D-mineur stemming, wat perfect past bij het kwellende gevoel in het nummer. De droevige slidemelodie begeleidt de obsessieve liefde en lust. De melancholische slide-melodie brengt me op de een of andere manier naar de slide-gitaarklassieker “Dark Was the Night, Cold was the Ground”, die ik altijd erg leuk heb gevonden.